Σ' αυτή την πολύ παλιά φωτογραφία από το Προσκύνημα της Αγίας Παρασκευής βλέπουμε την εκκλησία χωρίς να υπάρχει ακόμα η μικρή προέκταση με το καμπαναριό στην είσοδο του ναού, όπως την θυμούνται οι παλαιότεροι και την παλιά είσοδο στον περιβάλλοντα χώρο. Τα δύο κελιά χτισμένα ήδη κάτω και μέσα σχεδόν στον βράχο.
Τότε που τα μοναδικά μεταφορικά μέσα ήταν τα άλογα και τα γαϊδουράκια....
Τότε που την ανηφορική διαδρομή την κάναμε αποκλειστικά με τα πόδια χωρίς να βαρυγκομάμε και χωρίς να σκεφτόμαστε την κούραση. Πολλοί ήταν αυτοί (όπως και σήμερα ακόμα) που ανέβαιναν ξυπόλυτοι για να εκπληρώσουν κάποιο τάμα στη θαυματουργή Αγία Παρασκευή.
Τότε που κάθε οικογένεια είχε τον δικό της χώρο για ξεκούραση, για να φάνε και να κοιμηθούν εκεί, γιατί δεν έφευγαν αμέσως. Εκεί θα σούβλιζαν και θα έψηναν αρνιά αφιερωμένα στη Χάρη της....
Τότε που κάθε οικογένεια είχε τον δικό της χώρο για ξεκούραση, για να φάνε και να κοιμηθούν εκεί, γιατί δεν έφευγαν αμέσως. Εκεί θα σούβλιζαν και θα έψηναν αρνιά αφιερωμένα στη Χάρη της....